Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος “Γενόσημα”.

Η καθημερινότητα περικλείει μια εποχή σε εξέλιξη στην οποία στηρίζεται η πολιτισμική κληρονομιά, αλλά και μια ρήξη του γραμμικού επιχειρήματος της λογικής που καθιστά τη ροή της συνείδησης μια μαγική αναφορά αναμνήσεων, υπαινιγμών και νοητικών ανακατασκευών.

Ο λόγος για την εξαιρετική συλλογή πεζο-ποιημάτων του κ. Κωνσταντίνου Χ. Λουκόπουλου “Γενόσημα”.

Η συλλογή αυτή αποτελείται από γραμμικές συνθέσεις που αντικατοπτρίζουν μια χρονική εξέλιξη που μας πλάθει ή τη μεταλλική προθυμία να αποφύγουμε να πούμε το προφανές και να κάνουμε την απλότητα να κατοικεί στον λόγο της γλώσσας. Το ξύπνημα δημιουργεί ανάγλυφα, θραύσματα και μεταλλάξεις και δίνει μοναδικότητα στη σκοτεινή μικρότητα του καθημερινού.

Τα πεζό-ποιήματα αυτής της εξαιρετικής συλλογής μοιράζονται την ανατροπή του νοήματος και αφήνουν κάποια εκφραστικά κλειδιά που διεκδικούν την ένταση και τον κίνδυνο, το άγριο περιβάλλον, μακριά από τον εξημερωμένο αστισμό και εκείνο το συνεχές ταξίδι προς την έκπληξη και το βλαστικό μπουμπούκι εκείνων που ξαναγεννιούνται. Το μακρινό διατηρεί ταυτότητες στο χρόνο, μορφές ζωής, αντιστοιχίες ανάμεσα στον εαυτό και τη φύση μέσα από τους αιώνες σε μια έντονη γενεαλογία που συνδέει το συλλογικό με το απτό πεπρωμένο του λυρικού ομιλητή σε ένα είδος διαχρονικής παραπλάνησης.

“Η οικειότητα είναι σαν το σύμπαν, δεν έχει όρια, όλα είναι παθιασμένα με την αναζήτηση και την ανακάλυψη σε αυτό”. Αυτή η σκέψη κάνει τους άξονες κάθε κειμένου το συναίσθημα, τον οικείο εσωτερικό μονόλογο και τη χρήση μιας φωνής που μοιράζεται με τον άνθρωπο του δρόμου, ο οποίος διατηρεί τη στάση του σώματος και την αίσθηση του χιούμορ και σε εκείνη την εποχή της πλήρωσης του τέλους της ημέρας, που κάνει την ημέρα μια σελίδα χωρίς ανάσα και επαναλαμβανόμενη.

Υπάρχει ένας παράδοξος αφορισμός που είναι πολύ ενδιαφέρων γιατί λέει μια αλήθεια, ο δημιουργός χρησιμοποιεί αυτόν τον τύπο για να προχωρήσει στη σκέψη, είναι μια διαρκής απόχρωση ιδεών.

Ίσως ο αφορισμός θα μπορούσε να ειπωθεί ότι είναι μια σύντομη φράση αλλά με μια πολύ σημαντική φιλοσοφική φόρτιση και με ένα πολύ υψηλό τυπικό επίπεδο χαρακτηριστικής αυτής ποίησης.

Είναι μια συλλογή πεζό-ποιημάτων στα οποία η γλωσσική εξερεύνηση γίνεται κεντρική μέσα από μια κατακερματισμένη σύνταξη, τη χρήση νεολογισμών και ξένων κειμένων και τη χρήση στους στίχους των μυστικιστικών γραφών. Έτσι υπογραμμίζει τις δημιουργικές δυνατότητες του και της πρωτεϊκής και ερμητικής ποίησής του, επιρρεπείς στη συμβίωση και μακριά από την παραστατική οικειότητα και εμπιστοσύνη. Ποίηση της ροής και του ταξιδιού, της έντασης και του κινδύνου.
που δεν φοβάται να περιπλανηθεί στις σκιές.

Related Post

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *