Κάθε ποιητής λειτουργεί ως αποθετήριο μιας προηγούμενης κληρονομιάς, αναζητώντας μια συγκεκριμένη διαδρομή μεταξύ των επιλογών ενός πληθυντικού μονοπατιού που διασχίζει την πρόσβαση.
Ο λόγος για την συλλογή ποιημάτων του κ. Χάρη Βλαβιανού “Adieu” από τις Εκδόσεις : Νεφέλη.
Ο ποιητής αντιλαμβάνεται το υπαρξιακό του ταξίδι ως ένα ταξίδι ενδοσκόπησης από απογοητεύσεις και κοιλότητες. Ένα ταξίδι γκρίζου και στάχτης που δύσκολα αφήνει ίχνος ανάμεσα στη φευγαλέα παρακμή του σώματος. Μόνο η συναισθηματική συμβολή συμβαδίζει με αυτό το ίχνος των μεταβαλλόμενων σεναρίων της καθημερινότητα.
Στην ποιητική πρακτική μια διατυπωμένη και καθαρή ρήση, η οποία επιλέγει τη μεταφορική απογύμνωση έτσι ώστε μια συνοπτική, στενή, συνομιλητική έκφραση που μαρτυρεί την κανονικότητα ενός προβλέψιμου εδώ, του οποίου η ζωτική πίστη συνδέεται με την επιβίωση, να φεύγει. Η γλώσσα του ποιήματος, από τη διαπλοκή της υποκειμενικότητας και της θεωρίας, έχει πάντα τη δυνατότητα να μετατρέψει τους απόηχους αυτών των χλιαρά φθαρμένων λέξεων σε αυγή και κατώφλι. και αυτό επιβεβαιώνεται από το διαφανές ρήμα του ποιητή. Ποίηση να συνεχίσουμε να περπατάμε στους δρόμους της εποχής, όπου όλα φαίνονται ισότιμα και γκρίζα, όπου αυτή η συνεχής φήμη της έκπληξης δεν σβήνει ποτέ.
Η ποίηση του Χάρη Βλαβιανού έχει τον σωστό τόνο εμπιστοσύνης. δεν υψώνει μια φωνή που δύσκολα αλλάζει με το χρόνο, κοιτάζει τον ορίζοντα και σηκώνει τους ώμους του, πεπεισμένος ότι η φύση έχει ένα σημαδεμένο πεπρωμένο, έναν ρυθμό που μας καλεί να αναλογιστούμε τα σημάδια του μεταβλητού και να καταφύγουμε στον ανοιχτό ουρανό, πίσω από τη σκέψη.
Με έναν αργό περίπατο που συνδυάζει τη ζήτηση και την αναγκαιότητα, η ποιητική φωνή του κ. Χάρη Βλαβιανού, ομοιόμορφη και συνεκτική, μας φέρνει πιο κοντά στη ροή μιας εποχής που υποβιβάζεται στις αντιφάσεις της.
