Αλέξης Β. Σταυράτης “Γραμμικά Φωτόνια”.

Η τέχνη είναι πάντα ικανοποιητική, αλλά υπάρχουν στιγμές που το καλό γούστο είναι τέτοιο που όλα γίνονται έκπληξη. Για αυτές τις εξαιρέσεις, μέσα στις δυνατότητες μερικών ιδιοφυιών, ήταν απαραίτητο να οικοδομήσουμε ένα άλλο βήμα όπου αποδίδεται δικαιοσύνη σε αυτούς, ένα μέρος εκείνων στο οποίο δεν υπάρχει ποτέ σκιά.

Ο λόγος για την ποιητική συλλογή Γραμμικά Φωτόνια από τις Εκδόσεις Έναστρον.

Μια ποίηση αστικής ατμόσφαιρας και με σαρκαστικές προεκτάσεις και λίγο ραβδώσεις, μακριές νύχτες και θυελλώδη πρωινά, ξεχειλίζοντας φρεσκάδα και που είναι εντελώς απαλλαγμένη από λεκτικές προκαταλήψεις ή ηθικές.
Μια ποίηση που αναδύεται από την καθημερινότητα και από εκεί αναλαμβάνει να κάνει την πτήση της προς το υπαρξιακό.

Μια άμεση και ωμή ποίηση που,με την πάλη μεταξύ της πραγματικότητας, ιδωμένης από μια ψυχρή συναισθηματική αντικειμενικότητα, και της νύχτας, ως μια παράξενη συνειδητή ονειροπόληση, μερικές φορές εθελοντική, όπου ανακαλύπτει τον εαυτό της σε ένα ταξίδι μετ ‘επιστροφής.

Τα ποιήματα είναι σπασμένα, σε κομμάτια σαν επιθυμίες, ή αίμα αντί για μελάνι… και τότε πραγματικά εκπλήσσει στη μέση των στίχων της την ομορφιά, ή πώς γίνεται ελπιδοφόρα ποιητική τη στιγμή της σκέψης, απροσδόκητα, ότι η ζωή την περιβάλλει.

Το είδος της τέχνης που δεν θέλετε ποτέ να συνηθίσετε είναι αυτό που είναι όμορφο και καλύπτει μια βαθιά ανησυχητική αλήθεια. Εν μέρει, αυτό συμβαίνει επειδή αφήνετε τον εαυτό σας ανοιχτό για το πλήρες βάρος του θέματος και την κομψότητα με την οποία εξερευνάται.

Ένας ποιητής που απογυμνώνει τη λέξη μέχρι το κόκκαλο και διεισδύει στον αναγνώστη με τη δύναμη του ακριβούς ρήματος.

Κάποιοι πιστεύουν σε μια πνευματική γλώσσα, αυτή που αρνείται τη μορφή αλλά μπορεί να πειστεί από τη σιωπή.
Η σύνδεση κάποιου με μια ανώτερη δύναμη – είναι η πηγή τόσο της αποπλάνησης όσο και της αμφιβολίας.

Κανένα από τα ποιήματα δεν είναι ιδιαίτερα πυκνό ή αμβλύ στην κατασκευή του, γιατί δεν χρειάζεται να είναι.
Ο ποιητής δεν κρύβει το μήνυμά του ούτε προσπαθεί να ανταμείψει έναν εμμονικό αναγνώστη για την υπερβολική επιλογή λέξεων (αν και τέτοιοι αναγνώστες θα βρεθούν παρεμπιπτόντως λαίμαργοι ούτως ή άλλως). Πρόκειται για απλή χαριτωμένη χρήση της γλώσσας για τη διαμόρφωση έντονων, σχεδόν καλειδοσκοπικών εικόνων.

Related Post

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *